YAZYAĞMURU GİBİ DEĞDİ GEÇTİ
YAZYAÐMUR GÝBÝ GEÐDÝ GEÇTÝ
Ýlkokula giderken bir çantam vardý
muþambadan dikilmiþ kulpu ipten
bir iki defter bir kaç kitap bir de
usta kalemim vardý içinde
o muþamba çantam bir kayardý
kýþýn karda anlatamam size
bizim aradan inerdim cevizlerin dibine
sabah saat sekizde o dik çýlðaya aþþaðý
ikizlerin kapýdan döner doðruca
okulun önüne kadar kayardým
çantadan ne varsa saçýlýrdý bazen yollara
Gözlerim kapalý düþünüyorum da
ne çok kar yaðardý o zamanda
Ýlkokul bitince çobanlýk baþladý
döl çobaný sonra davar çobaný derken
mesleði bulmuþtuk dað taþ bizimdi artýk
arkadaþlýklar dostluklar kardeþ gibi
sýmsýký sýcacýk her þeyimizi paylaþýrdýk
elbette ilk baþta da azýðýmýzý bölüþür yerdik
tek derdimiz vardý sürüyü doyurmak
ve yârin hayalini kurmak ne dert ne tasa
ne geçim derdi
Gözlerim kalalý düþünüyorum da
çok mutluyduk o zamanda
Kýþýn avvâreydi herkes köyde
samimi arkadaþ guruplarý olurdu
yollarda gezerdik çeþmeye gelen kýzlarý da
çaktýrmadan gözlerle keserdik
mal davar görme vakti daðýlýrdý herkes evine
koca köyde birtek televizyonu olan vardý
o da Ünüsler’di aküyle çalýþýrdý tv
her gece onlarýn ev otuz kýrk kiþi olur
dolar taþardý sýk olmasada bende giderdim
çocuklarý arkadaþýmdý o hoþgörüyü
o eziyet o kalabalýðý þimdi olsa asla
kimse çekemez
birer bardak çay bile vermek
karanlýkta ayakkabýlarýný çevirip
lambayla merdivenlerden indirip
yolcu etmek bile
yeterdi insanlara her gece her gece
Gözlerim kapalý düþünüyorum da
unutmak mümkün deðil o güzel insanlarý
O günleri göremedim, ya
önceden odalar varmýþ kýþýn
erkekler yaþlýlar odalarda toplanýr
muhabbet edip kitap okurlarmýþ
tabi baþ köþede Eba Müslim
Seyit Battal Gazi kitaplarý bir de
ezbere bir duâzý imam okuyamayanlarý
koymazlarmýþ odaya
Gözlerim kapalý düþünüyorum da
çok mutluymuþlar o zamanda
Ben kahve kültüründe büyüdüm
biz de oldu bitti esnaftýk dört masalýk
bir kahvemiz ve bir de küçük bakkalýmýz vardý
bakkalda a dan z ye her þey vardý
sebze meyve hariç
kahvede gece lüküs yakardýk
evlerde lamba damda idara
çok lamba camý sattým
yedi numara ondört numara
kýþa doðru köylüler Elma istifine giderdi
Ýzmite onbeþ yirmi kiþi o zam derlerdi ki
küçük almanya derlerdi oraya
bir onlarda olurdu peþin çay parasý
o da belli bir zamana kadar, sonra
çiz ha çiz ta ki kurban bayramýna kadar
baþka bir eðlence yok okey kaðýt
vur piþtinin gözüne kapý kar içeri dar
her þeyi yazardýk veresiye kara deftere
Bayramda beþ on kurbaný olurdu hekesin
satarsatmaz getirir borcunu kapatýrlardý
borcunu kapatýnca gözlerinin içi gülerdi âdeta
Gözlerim kapalý düþünüyorum da
dürüst namuslu gururlu ne güzel insanlardý
Ben ailenin en küçüðüydüm
üç oðlan iki kýz beþ kardeþdik
ne zenginlik gördük ne de fakirdik
soframýzda ikinci bir yemeðimiz olmadý
çoðu zaman
yediðimiz çay çörek çökelik
topraklar incitmesin Babamý ne bir
tokatýný yedik ne de aðzýndan bir küfür iþitmedik
çok kýzarsa en büyük küfrü köpoðluköpek derdi
hatýrý sayýlan sevilen ipek böceði gibi çalýþkan
bir babaydý dürüslüðü çlýþkanlýðý ondan öðrendik
Gözlerim kapalý düþünüyorum da
köyde biz mutlu bir aileydik
O zamandan bu zamana nasýl geldik
anlamadan hayat telaþasýna kapýlýp
kýrk yýl geçirdik yirmibirinci yüz yýla
dayandýk girdik
köyede hayatýmýza elektirik tv telofon
internet bir bir geldi girdi doldu
hayatýmýza evimize biz daðýdýk çalýþtýk
herkesin evi oldu arabasý oldu iþi oldu
emekli bile olduk
yalancý hýrsýz dolandýrýc üçkatci inancsýz
haramý helâli bilmeyen insanlýkta çýkan
insanlar doldu ülkemize
bin bir hastalýk baþ gösterdi
adýný bile bilmediðimiz
Gözlerim kapalý düþünüyorum da
biz bu hâle nasýl geldik
Hayatýmýza teknoloji girdi doludizgin
insanlar uzayda seyhatte bazý ülkeler
yapay zekayanýn peþinde
bizimse eski eskiye olan hasretimiz
eskiye olan özlemimiz hastalýðýmýz
nüks etti depreþti çýktý yenine
eskiye rabet olsaydý nur yaðardý
bit pazarýna, denilir ve olan oldu
Cumhuriyetten Laiklikten Haktan
Hukuktan Adaletten çok eksildik
bölük bölük sen ben o olduk
insanlýktan eksildik
aileden üç can eksildik sevdiklerimizdense
yüzlerce can eksildik
yaðmuru gibi deðdi geçti
Gözlerim kapalý düþünüyorum da
biz ne çok eksildik biz
biz ne çok eksildik .
H.Gürbüz 04.01.2018
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.