ıslık çalan fırtınalar

köþe baþlarýndayým kýrgýn ve yorgun
saat baþlarý da ondan hiç farksýz deðil,
takatsizim dergahýmda.
geçer gider, ummanýn
içinde acýlarla, piþmiþ
talihsiz ömrüm.
ve ben bir damla bile içemeden
bu diyardan susuz göçer
giderim.
eðer her þeyin bir sonu varsa
vakit dolmadan arala
gönül bahçeni.
sanma ki sadece deryalarda
sanma ki kýyý döven dalgalarda
sanma ki ýslýk çalan fýrtýnalarda, bu
kara sevda.
sarmýþ kokun, afakýmý mis gibi rayiha
daðlarda ve taþlarda bile söylenir türkülerin
gökyüzünü sarmýþ esrarlý bir hava
ben uzaktan sana sevda seliyim
güzelim.
yorgunum içimde derin sessizlik
sana müptelayým ey gönül
usul usul yanar bu odum,duy
harap etti hayatýmý garip
sensizlik.
þimdi gecenin yangýnlarýndayým,
içimde gecenin ateþi var, kor gibi,
yanarak
avuçladým ben, bu kör karanlýklarýn,
siyah örtüsünü
en hevesli yolcusuydum tutkunun peþinde,
giderek
çoðalan kör karanlýklarýn
ilgilendirmedi, hiç
gecenin ritimli söküþleri iðnemin ucunda
aþalým derim boðazlarý, el birliði ile, bardaktan
boþalýrcasýna dökülen
yaðmur misali
fýþkýrýr kör kuyulardan
yusuf yüzlüler
yetiþmeliydim tufan var içimde gönül
ruhumun etrafýnda dansçý kelebekler
kavuþmalýydým sevdiðime anlýk dakikalar
bitmiyor ki fýrtýnalar
dalgalar usanmýþ kýyýyý dövmekten
çile kapýsýnda piþmemiþ gönül
bekletme, binmelisin son kurtuluþun bu
çalkantýlý içimde, susayan cümleler
çaresizdim, kendi tufanýmda,eller ne der?
yüreðim ezgindi, içim kurtuluþa hasret
ve koþtum o duyguyla,cesaretlendim,
son bir çýrpýnýþla ,konuþlandým,kendi gemime
artýk yüzdürmeliydim, kendi tufanýmda,
çünkü muhtaçtý tüm insanlýk
Nuh’un gemisine…
.....
yusuferdoðan


Sosyal Medyada Paylaşın: