Adaletsiz dünyada bakýn neler oluyor.
Gariban hanesinde,kim bilir neler yaþar.
Kimi refah içinde, kimisi aç ölüyor.
Mutlu insan azaldý,baktýkça içim yanar.
Edinilen servetler her þey burada kalýr.
Tuz basarsan üstüne, acý yarada kalýr.
Haksýzlarý korurken , haklý arada kalýr.
Kurularýn yanýnda,yaþ olaný da yanar.
Ayrý alemde yaþar, ailenin fertleri.
Ebeveyn dar dadýr,tükenmiyor dertleri.
Taze ekmek isterler,çöpe gider sertleri.
Aç kalan serçecikler,ziyafetlere konar.
Su gibi para harcar, ana baba elinden.
Ukalalýk yaparlar,hoþnut olmaz halinden.
Nasihati dinleyen gider doðru yolundan.
Yoksul insan, þükreder, azýcýk aþla doyar.
Kolay mý ev geçimi,karþýdan kimse bilmez.
Gül gibi canlý yüzler,durup dururken solmaz.
Helalinden kazanýr , dost oyununa gelmez.
Bazý evler sýcacýk,fakir soðuktan donar.
Yüce Rabbin adýyla masum cana kýyarlar.
Karanlýk vicdanlýlar , insanlarý soyarlar.
Namus sözü verip de kavilinden cayarlar.
Ýnsanlýk ölmüþ abi,sana duyarsýz bakar.
Çýlgýnca yaþadýðýn garip dünya yalandýr.
Allahýn rýzasýný almak sana kalandýr.
Ýyi insan cennetten,nasibini alandýr.
Evrenin bu düzeni yüreðimi çok yakar.
Þuracýkta oturmuþ,bir garip þair aðlar.
Almýþ kalem eline, dünya halini yazar.
El alem al giyerken,o karalarý baðlar,
Belki bir gün gelir de umutlar çiçek açar.
Ülkü Ahýska
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.