KÖYÜMÜZ

Dün akþam köyümüzü
ziyaret ettim.
Sessizce dolaþtým sokaklarýný.
Birkaç eski dosta rastladým,
seni sordular,
ben hayret ettim.
Gökyüzünü seyrettim.....
AY yine parlak doðmuþtu.
Yýldýzlarýn gülümsemesi aynýydý.
Rüzgârlarýn yönü deðiþmiþti
sadece.

Hasret yüklüydü,
hüzünlüydü akþamlar.
Akasya ve kavak aðaçlarýnýn,
olduðu bir bahçede oturdum.ki
-Sen iyi tanýrsýn orasýný-
Yan taraftaki evde,
siz otururdunuz.....
Oradada seni sordular,
ben sükût ettim.
Bir eve baktým,
bir yola baktým,
gözlerim doldu.......
maziye aktým.

(Sanki þimdi köyün delikanlýsý
geçecekti kapýnýzýn önünden,
sen bakacaktýn perdenin arkasýndan.
Çay içecektik o meþhur bahçede.
Hayâl bu ya........)

Sahi o nerede? Diye tekrar sordular.
Yutkundum durdum.
Uykusu vardý uyuyor dedim.
Belkide bizi duyuyor dedim.
O çok küçük büðüyor dedim.
Tadý yok buralarýn,
yalnýz çekilmez.
Buralar karanlýk, buralar ýssýz.
Buralar kokusuz ,buralar renksiz.
Olmuyor, olamaz sensiz.
Böyle bir özleme kalýnmaz sessiz.
Bukadar hasrete kalýnmaz sessiz.
Dedim ve ayrýldým köyümüzden.
Smky.
Sosyal Medyada Paylaşın: