Mecbursun

Mecbursun

Nasýl da geldi geçti fasl-ý bahar kanmýþým
Her dem senle beraber olacaðýz sanmýþým

Deðiþken hallerini mevsimlerden çalan yar
Yalancý þarkýlarda bir ben miyim bahtiyar

Baþlarken bitiren kim bir türlü bilemedim
Allah’a el açýp da hercai dilemedim

Varlýðýnla yokluðun sanma ki ayný deðil!
Mecbursun sen gitmeye, bu ben eski ben deðil!

Mektuplarýn yalancý naðmelerle dolmasýn
Yýllarca hüküm giydim, bir gün seni bulmasýn

Gökyüzünde maviler nasýl da donuk bakar
Gözlerinde bakýþlar binlerce yýldýz yakar

Kibriti ilk çakan sen, sen deðil miydin söyle?
Alevi tutuþturup nereye gittin böyle?

Uzaklar sana yakýn, yakýnlar bana uzak
Senin gitmek dediðin bana büyük bir tuzak

Artýk gelme bahçeme gülün dikenle doldu
Benim bülbül dediðim ötmeye muhtaç oldu

Ýki hecelik vuslat ulaþýlmayan bir sýr
Dalgalý denizlerin katiliydi bin asýr

Aþk-ý derun hallerin baþýnda duman tüter
Gördüklerim reva mý? Bir gün makberde biter!

Sevilay ÇARTIK


Sosyal Medyada Paylaşın: