Yürüyorum

yürüdüm
sessizliðin ortasýndan karanlýk odama
açtým kapýyý
uðultulu rüzgar sesi
ve hafif bir hýþýrtý karþýladý beni
aklýmda alabildiðince gürültüye yanýk fýsýltýlar
gönlümde hüzün kokan satýrlar
ve elimde bir türlü yazmaya baþlayamadýðým defterim
yürüyorum
çýðlýk çýðlýða haykýran yüreðimin ortasýndan
hiç bir yere
anlatmalý mýyým yüreðimden kopanlarý
söylemeli miyim aðlamaya yüz tutmuþ
ama hep kendini tutmuþ gözyaþlarýmý
bilemiyorum
arada kayboluyorum satýrlarýn arasýnda
bu mu diyorum dünya dedikleri bu mu
tüm sessizliklerimi döksem
umutsuzluklara inat tek bir kelime söyleyebilir mi
bekliyorum
sildiðim yada silmeye çalýþtýðým ne varsa
naðmelerden tesbih yapar gibi
hayattan umut çalýnýrken bile
bekliyorum
arada kaldýrýyorum kafamý karþýmda masum balýklar
sonra suyun içinde onlarla bir olduðumun farkýna varýrken buluyorum kendimi
ve düþünüyorum acaba herþeyi unutmak mý daha acý verici yoksa hatýrlamak mý
satýrlar arasý bir yolculukta
gönlümün en kayýp þehrine
sessizce yürüyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın: