Biliyormusun be HAYAT üzülemiyorum aðlayamýyorum artýk öyle darbeler yedim ki senden kaybettiklerime alýþmakla kaldým..
sesim çýkmýyor artýk her bir yeni açýlan kapýnýn bile kapanmasýna þaþýrmýyorum çünki mutluluk huzur hep bir adým önde benden gitsem yetiþemiyorum kalsam kapýmý çalmýyor...
var bir terslik diyorum hep içimden ama bir türlü ipin ucunu bulamýyorum
içim soðudu bu son yýllarda ne sevincim sevinç ne aðlamam hüzün bir anlamý yok artýk gözüm...
yaþayýp gidiyorum iþte ha ölü ha diri bir farksýz gibi senin verdiklerinle tam mutlu olayým derken birde aldýklarýnla kalbime hançerini sapladýn zaten... çýkmaz ömrü billah yerinden ne onu söken var ne tamir eden kala kaldým iþte tek BAÞIMA HAYAT...
senelerdir birtek dertleþtiðim ise bir kara kablý defter birde sensin YÜZÜMÜ BÝR TÜRLÜ GÜLDÜREMEDÝÐÝN HAYAT...
25.04.2017 00:44
Sosyal Medyada Paylaşın:
Meral Bilgiç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.