Bir Ben Kaldım Birde Öfkem Kaldı
Caným dediklerim vardý, canýmdam çýktý
Gülüm dediklerim vardý,baðýmdan çýktý
Kuzum dediklerim vardý,çayýrdan kaçtý
Bir ben kaldým, bir de öfkem kaldý
Sabah sabah gelen günaydýnlarým vardý
Emojiden; tebessümlerim,gülücüklerim vardý!
Koþup koþup, boynuma atlayan bir evladým vardý..!
Bir ben kaldým, bir de öfkem kaldý
Kuþlarým vardý, kafesi, býraktý gitti
Acaba tok mu gitti? Yoksa aç mý gitti?
Ekmek kýrýntýlarýný, ortada býraktý, öyle gitti..!
Bir ben kaldým bir de öfkem kaldý
Ekmeðim gitti, tuzum gitti, aþým gitti!
Yüzde betim, benzim, aðýzda tadým gitti
Bir telefonla,özür dileyecek yüzüm gitti
Bir ben kaldým bir de öfkem kaldý
Gönül sarayýmdan sultaným, prensesim gitti!
Taht gitti, taç gitti, tahtýr gitti!
Sonunda en sadýk sevenim anam gitti!
Bir ben kaldým bir de öfkem kaldý..!
Emrah KORAN
17.10.2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.