burada duralým karanlýðýn saçlarýna düþen her kuþ için renk ve gölgelerin kapandýðý o yere.
II
biliyorum kimse çaðýrmayacak beni duvarýn arka tarafýndayým her vakit oyun vardýr ve tanrý bilir vargit-ler beyaza büründüðünde ölüm bir aðrýdýr uzanýp kuruturlar kendilerini sonra uçarlar aðaçlarýn alacakaranlýðýnda elma kokusu
III
belki yaðmurun sesi gelecek hiç kýmýldamadan taþ havanlarý bozan bir kedi kuþ kemiði ve yaralý her figür için ýþýðý kapatmalýsýn buraya uzanýp göreyim öte yakayý.
IV
tanrý bir gölgeyi söküp nasýl götürüyor. bak taþlar taþlara çarpar. korkudan ayný ayrýþma o sis altýnda sular intihar eder orada her defasýnda kuþ kanatlarýný nasýl taþýsýn bir ýrmak
V
þu aðaç nar aðacý mý? söyle bana
önce gece geldi gündüz rüzgar sonra çatladý nar aðacý kendi evine düþtü sarý bir ateþ. ta þuramda ben ansýzýn sýçradým o anda gömün beni . . .
Sosyal Medyada Paylaşın:
lacivertiğnedenlik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.