Yetim Bir Çocuğun Düşlerinde
soðuk bir yaðmur damlasý
kuruyan bir papatyanýn saçlarýný okþuyordu
yetim bir çocuðun düþlerinde
ve ne çok bahara sýðýnmak istemiþimdir
ama hep bir kýþ mevsimine yakalanýyordu ellerim
ve yüzümde kýraðý bir göz yaþý
kuruyan þakaklarda nehirler kuruyordu yarýnlara
sonra baharý düþleyen ürkek bir serçenin
üþüyen göðsüne baþýmý koymak istemiþimdir
sokaklarda koþmak
kelebeklerle ömrümü paylaþmak
ve çocuklar gibi gül açsýn isterdim yüzümde
ama gel gör ki ben sensizim sevdiðim
sensiz yüzüm nasýl gülsün
ellerim nasýl ýsýnsýn
gözlerim nasýl baksýn göðe
oysa ben ölümden önce
yaþamý yitirenlerdenim sevdiðim
sana senden söz etmek isterdim
ellerini tutmaya korktuðumu
saçlarýna dokunmaya
gözlerine bakmaya
sesinle seviþmek istediðimi söylemek isterdim
ama ben yitik bir þehirde
bir kýþ gecesi
üþüyen ellerimle
seni sana yazýyordum
sen kurak bir toprak oluyordun bedenimde
bense göz yaþlarýmla kuruyan dudaklarýna döküyordum içimi
yetim bir çocuðun düþlerinde
ibrahim dalkýlýç
25.12.2017
22.55 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.