Unuttuk

Öze ait ne varsa sildik hafýzamýzdan,
Aðýr geldi yükümüz; söküp attýk, unuttuk.
Sandýk ki; bedenimiz kurtulacak bu yükten
Haraç mezat tezgaha, döküp sattýk, unuttuk.

Dualar eksilmezdi yaþlýlarýn dilinde,
Birliktelik yok artýk, herkes kendi halinde.
Yola bakar kalanlar, iki eli belinde
“Hangi seneydi bilmem, bir kez gittik, unuttuk.”

Þimdi selam bile yok, sanki bedel isteriz,
Altýmýzda araba, model model isteriz.
Ana baba da kimmiþ, “yýlda bir gel” isteriz
Elimizin tersiyle, vurup ittik, unuttuk.

Kýymetini bilmedik, doðallýðýn, saflýðýn,
Farkýna varamadýk böyle bir tuhaflýðýn.
Anahtarý saydýk hep günahtan muaflýðýn
Arsa aldýk, ev aldýk, borca battýk unuttuk.

Eskilerde kaldý hep yardýmlaþma, imece,
Fark etmezdi gündüzü, sürerdi bütün gece.
Diyeceðim þudur ki, son söz yani netice;
Tertemiz duygulara, hile kattýk unuttuk.

Aralýk 2017/Konya




Sosyal Medyada Paylaşın: