Panzehri,

Issýz sokaklarda arýyordu, panzehirini, mutsuzluðun.
Kafdaðý’nýn ardýn da bile olsa, umutla
Ay ýþýðýn da düþmüþtü yollara!
Yaþanmazdý ki umutsuz!

Çocukluðu geldi bir an aklýna;
Zehrayý düþündü, nasýl da tir tir titriyordu,
O kýþ günü.
Hastalandý, ambulans geldi, götürdü!

Öðretmen olup, umut aþýlamaktý, köy çocuklarýna, hayali.
Ýyileþemedi bir daha Zehra; Kendi gibi umutlarý da,
Söndü köy yolunda!

Umut deðil mi? Yine de mutsuzluðun ilacý!

Sosyal Medyada Paylaşın: