Ne müthiþ sovuðun varmýþ Nerde biter bu týrmanýþ Bu kör duman bu kara kýþ Öyle sarýp sarmalamýþ Yolun sonu hakka varýþ Diye diye kardan kefen Mehmedleri kucaklamýþ
Delik çarýk yýrtýk postal Yürü yürü biter mecal Vatan aþký daha kutsal Ayaklar mor yanaklar al Ne imkan var ne ihtimal Benim dedem senin deden Böyle can verdi ibret al
Dediler, Allahu ekber Doruðuna erilmez yer Donuyorken teker teker Býyýðý buz tutan erler Fâniliðe elveda der Ruh terk eder,kalýr beden Kýlavuz olur melekler
Sarýkamýþ kutsal belde Öpme her taþýný gelde Kokusu var kardelende Mehmedin bahar gelende Hakký vardýr sende bende Bir Fatiha beklemeden Burda Hakka eriþende
Mehmedin yazdýðý destan Bir asýr geçmiþ aradan Yaþanýr halâ tekrardan Okunur unutulmadan Dünyanýn dört bucaðýndan Sev ruhunu incitmeden Deden den miras bu vatan
04.01.2016. GÜREL Nezlim
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nezlim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.