Her Şeyin Bir Sonu Vardır
Her Þeyin Sonu Vardýr
O gün güneþ hiç görünmedi
Gri gökyüzü tek renk
Ne aðladý ne güldü sema
Sustu kaldý adam
Tek kelime etmedi bütün gün
Dediler ki batmýþ denizde gemileri
Zaman durmuþ sanki
Akþam mý gece mi sabah mý
Aranan elleri boþ ceplerinde
Her þeyin bir sonu vardýr
Tamam da bu nasýl bir terekeme
Herkes alýþmýþ bozuk düzene
Raðbet onarana deðil üzene
Üþümüþsün donmuþsun bundan güzene
Dünya kan içinde
Garip olan kanýksanmýþlýk
Açlýða zulüme savaþa muktedirlere
Sadece lafla meram anlatýyor
Dünyanýn geri kalaný zalimlere
Birileri haritadan makbul yer pay ediyor
Bütün acýlarý mazlumlar yaþarken
Ne desin ne anlatsýn susmuþ insanlýk diðerine
Artýk çerçilerde gelmez buralara
Sokakta oynayamayan çocuklara
Horoz þekeri balonlar rengârenk misketler
Þimdi daya sýrtýný duvara
Deki insanlara
Her þeyin sonu vardýr
Delik deþik edilir yer küre
Tonlarca demir havalanýr
Taþýnýr insanlar bir yerden bir yere
Bunca can
Bunca kan
Bunca insan
Nasýl getirilir geriye
Ölülere anlatamadýnýz madem
Haydi anlatýn diriye.
Yunus Beypýnar
Sosyal Medyada Paylaşın:
maverayailkyolcu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.