bana senden yadigar
Yaðmur yaðýyor.....
bu þehir soðuk,
bu þehir ýslak...
gönlümün hüzün kokan sokaklarý karanlýk
tüm köþe baþlarýnda ayrýlýk bekliyor bizi
bu yürek sessiz,
bu yürek korkak...
kimbilir??
belki yine çýkar gelirsin güneþin doðduðu yerden
belki,beni arar gözlerin
bulamazsýn eski günleri...
kerpiç duvara kazýdýðýmýz sevdamýz
yosunlarýn koynunda saklýdýr þimdi
yýllanmýþlýða sýðýnmýþtýr tembelliðimiz...
ve ben yýkýlmýþlýðýmla
yaþam varoþlarýnda hüzün tazeliyorken,
bir bir eksiltiyorum sensizliðimi,
rüzgarlara satýyorum yokluðunu
ve dem tutmuþ bulutlar kalýyor
yaðmur kaçaðý gözlerimde...
oysa ki...
alýþýrým demiþtim yokluðuna,
unuturum sanmýþtým.
hiç bitmiyor sensizlik,
eksilmiyor hasretin
çoðalarak geri dönüyor özlemin
duygu seline kapýlmýþ yüreðim
devrik cümlelerle aðlýyor sessiz...
ve ardýnda hüzün yüklü bulutlar kalýyor
bana,senden yadigar....
özcan abbak