HÜZÜN SOKAĞI

Acý bir bulut kaldý gözlerimde,
Hüzne gömüleli bu sokak.
Ýnsanlar deðiþti,söndü tutkular,
Deðiþmez yasanýn acýsý kaldý içimde.

Þendi þakraktý bu sokak, akþamüzerleri,
Tülay larla yüksellerle baþka bir tadý vardý.
Sonra gittiler tek tek onlarda
Yapayalnýz hüznünü ben çekiyorum bu sokaðýn.

Tükenmez bir mutluluk sanýyordum o günleri
Tüm kahkahalar bizimdi bizimleydi,
Birgün bulutlar çöktü ,çözülmez tutkulara
Ne yazýk ,çözüldü bitti o tutkular.

Þimdi hüzün içinde bu sokak alabildiðine,
Akþamüzerleri daha çekilmez oluyor yaþamak.
Baharýn kokusu ,çiçeklerin rengi hiç yok
Herþey hüzünlü ,kimsesiz dertli bu sokakta.

Rüya gibi birþeymiþ meðer yaþamak
Rüyalarýmýzýn en tatlýsý ,en güzeli bitiverdi bu sokakta
Boþuna þimdi aðlamak,
Giden günler bir daha gelmezmiþ anladým.

Akþamlar geliyor hüzün çöküyor bu sokaða,
Sabahlar oluyor ,yine ayný hayat ayný yalnýzlýk.
Bir acý aný içimde,o günlere ait,
Hiç bitmeyecek gibi,daha da katýlaþýyor acýlar.
Çekilmez oluyor gözyaþlarýmla,
Hüzün dolu bu sokak.

Aygün Deniz

Sosyal Medyada Paylaşın: