Kýþla baþlýyor derin sancýlar Ocakta yere serilip kar üstünde Yürüyorum ufacýk atýlan adýmlarla Sigaramýn külleri tükenmiyor Ne o çok bildiðin zaman geçiyor Nede kalemim’in mürekkebi tükeniyor
Ýlkbahar geliyor hissiyatler kaplýyor Gündeliðimi ne hikmetse sokaklarýn Yolu dað yoluna çýkmýyor buluþamýyorum Çok sevdiðim doðayla yapraðý dalýnda Yeþilimsi duayla meskensi halin hâlâ Yoklar da özlemler desin
Yazda gelir eksik olurmu misk’i amber Kokularý ulaþmak uykuyu ana Kucaðýnda býrakmak serinlemek Ýstiyorum izin vermiyor kilometrelerce Yürüdüyüm yollar belini büktüðüm Zaman çalmýþ benden bir çok þeyi
Tekrar kýþ baðlanýyor tekrar ve tekrar Yineler hep vardý dert yýlý çekiyorum Dört mevsim de gülemiyorum Dört mevsimde aþk beþincisinde Huzur niyaz ediyorum Dört mevsim aþk dört mevsim sevgi Benden uzak kendimi bildim bileli
Dört Mevsim Aþk
Ýbrahim KANDAMAR 09.02.2006 Sosyal Medyada Paylaşın:
mavi hüzün Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.