dün rastladım çocukluğuma

çocukluðuma rastladým dün,
bir sokak arasýn da..
anne babasýnýn ellerinden tutmuþ,
yürüyordu,hoplaya zýplaya,
dilin de bir çocuk þarkýsý,
kuþlar toplanmýþtý etrafýn da..
iki tarafta renkli kurdelelerle baðlanmýþ
saçlarýný sallýyordu,rüzgar da savurup
rüzgar yavaþça okþuyordu o ipek saçlarý,
zarar vermekten korkarak..
ayaklarýn da,babasýnýn aldýðý kýrmýzý pabuçlarý,
ara sýra eðilip onlara bakýyordu,
düþebileceðine aldýrmadan..
üzerin de,o çok sevdiði çiçekli elbisesi,
öyle güzeldi ki,rengarenk çocukluðu gibi..
kelebekler konuyordu,çiçekleri gerçek sanarak..
çocukluðuma rastladým dün,
bir sokak arasýnda
mutluydu bir daha hiç olamayacaðý kadar
sonra bir ara,býraktý annesiyle babasýnýn ellerini
kendi yürümek istedi sanki,rüzgara karþý,
korkmuyordu,
her elin,her rüzgarýn dost olduðunu sanarak
býrakma demek geldi içimden,
kendi çocukluðuma benzettiðim,o küçük kýza,
býrakma o elleri,
büyüdükçe anlayacaksýn,
ne her el,ne de her rüzgar,
senin dostun,senin arkadaþýn deðil,
kimse seni sevmeyecek,annenin babanýn sevdiði kadar..
birbirimizden habersiz olsak da,
bir yerlerde yaþayan bir çocukluðum varmýþ hâlâ
dün rastladým bir sokak arasýnda...





emine rezzan sipahi








Sosyal Medyada Paylaşın: