Gece uzundu
Uzadýkça saçlarý kararýyordu ay
Karanfil mevsimi geçiyordu sokaktan
Yýldýzlarýný tarýyordu usul usul
Uzun saçlarýna bakýyordu gökyüzü
Yaðmur yaðdý ardýndan
Ýnce sýzýydý yalnýzlýk
Mahmur bir sabaha uyandým sonra
Mahur bestelendi gözlerini eðen bakýþýn
Karanfil kokusu saçýldý sokaða
Yalnýz iki karanfildi ellerin
Çýðlýk çýðlýk özgürlüktün kaldýrýmda
Sen hiç benim olmadýn ki
Baþýmý dayasam omzuna aðlardýn belki
Sönerdi ellerinin karanfil rengi
Dayanamam, sýrrýný verir dilim
Dökülür kaldýrýmdan yarým kalan þiirim
Yaðmur yaðar ardýndan
Sen ardýna bakmadan yalnýz yürürsün sokak arasý yokuþtan
Uzar gece, yol uzar yürüdükçe
Bir sahil kentine ben düþerim
Her An/kara geceye sen
Sahilde yorulurken benim düþlerim
Aklýna gelir mi yarým kalan þiirim
Dur anlatma sokaklarý bana
Sað yanýmdan ayrýlýk geçiyor
Soluklanýyor yoldan gelen yorgun hasretin
Oysa sana bakan
Yalnýz iki karanfildi gözlerim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.