ne zaman aynaya baksam dudaðýmýn üstünde bir gül fýrlatýp çýkarýyorum kendimi bu sahneden duvara yaslanýp kalabalýk oluyoruz biri geçmiþinden bahsedip geleceðe küfrediyor diðeri kafesinde dönüp duran sýkýntýlý arslan oluyor
yarýn yine yarýn yine devam ediyor bahçeleri kuþatan sarsýntý biliyorum biteceðini ilelebet gülümseyen bu aný saklamanýn mümkün olmadýðýný biliyorum
fakat baharýn tadý öyle keskin ki kimse çemberin dýþýna savrulmak istemiyor sonsuza dek var olacak bir sevgi için akýp giden senaryolar
hayatýn dudaðýný tadan tebbessüm teselli ediyor geçen mevsimleri bir yaz akþamý bahçelerin yanaðýnda þýmarýp þýmarýp bekliyoruz ansýzýn öpülmeyi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
molilaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.