Zamaný gelince, düþüyor yaprak
Ölünce uyanýr bâkide insan.
Ana þefkatiyle, karþýlar toprak
Kim demiþ fanide, kalacak insan.
***
Kim demiþ her mevsim, açacak gülüm
Goncasýna hasret, öter bülbülüm
Hazan mevsiminde, yaþanýr ölüm
Sevdayla ummana, dalacak insan.
***
Ansýzýn yýkýlýr, o koca daðlar
Gidene sevdiði, yâreni aðlar
Ruhlarý sevdayla, muhabbet baðlar
Kendini sahraya, salacak insan.
***
Aþk sevda emanet, her þey emanet
Onca hengame var, bitmez iman et
Ey gece gözlü yâr, etme ihanet
Mutlak güçten ibret alacak insan..
***
Nigâr Bedirhan yeganem
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.