ansýzýn gözlerine bakýyorum sonra ansýzýn kayboluyorum burada yaðmur sularýna kapýlan bir yaprak gibiyim
nefes aldýkça keskin can kýrýklarý batýyor göðsüme yýllanmýþ þarap tadýnda nefes alýyorum ölüyorum dersem yalan söylemiþ olurum özlüyorum seni burada ölmek þöyle bir kenarda dursun
seviyorum seni düþündüðüm hallerimi seni yaþattýðým umudumu sana dair ne varsa seni yaþadýðým seni soluduðum seni özlediðim
elimi kalbimin üstüne koyuyorum yýllar bizi özlüyor yollar git gide uzuyor þiir þiir çiçek kokularý sarýyor etrafýmý sen kadar güzel gülüþlü bir çocuk sen kadar güzel gülümsüyor gözlerime
sonra yüreðim seni arýyor yüreðim seninle güzel duruyordu göðsümün altýnda bu günahkar bedenler bu kör sokaklar bu karanlýk þehir beni boðmak için uðraþ içinde sevdiðim bense bir þiire içimi döküyorum
ibrahim dalkýlýç
17.12.2017 21.10 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.