SEVGİLİYE SESLENİŞ (409)

SEVGÝLÝYE SESLENÝÞ (409)

Tan yeliyle beraber doðarken tepeden gün.
Gider hep üzüntüler kalmaz hiç elem hüzün.

Rüzgarlarýn sesinde dinliyorum her þeyi.
Köþe bucak gezerim senin için bahçeyi.

Þimdi aþk ýzdýrabý sensiz cefa olacak.
Nerede diye gönül hep seni arayacak.

Artýk güneþ batmasýn solmasýn bu güzel gün.
Zayi olmasýn hayat bitsin artýk bu hüzün.

Ýlhan ATEÞ (Zayi Ozan)
Ordu, 21/05/1972 Pazar
Yayýn : 17/12/2017 Pazar
www.edebiyatdefteri.com/siir/1133833/

(Lise 2.sýnýfta yazdýðým bir þiirim.)

Sosyal Medyada Paylaşın: