Sonbahar

Sen giderken yarim,
Sen bende yiterken,
Bir tutam yaldýzlý semayý,
Farkýnda olmadan
Yeþili, maviyi, moru, turuncuyu…

Sen bende yiterken yarim,
Hilali, dolunayý, yeniayý,
Gökkuþaðýnýn cümle ahengini
Sürükleyip götürdün.

Sen yiterken benden,
Takvimde sararmýþ yapraklar
Çorak sahra,
Güller, gelin duvaklarý, menengiçler,
Ve ne varsa sana ait
Bende yaþayan ne varsa kayýp gittiler.

Sen giderken
Ben kader dedim sevdam,
Sana yar olmaz,
Seni gelip bulan.
Hummalý, sýtmalý
Bir dermansýz yara
Olsa olsa gelip seni bulan.

Bende nice kapanmaz yara.
Sebat, çölde aðýr bir hilat.
Yaz günü buza kesmiþ nehir,
Ayazda inleyen erik aðacý.
Aðýrlýðýnca yol bulup esriyen hüzün,
Sararmýþ takvim yapraklarýnda kalmýþ aþk.

Hani demiþtin ya unutursun beni.
Unutmuþtum ben de yarim.
Aklýma düþtü hatýrladým birden.
Hatýrladým tebessümle yine seni yarim.

Sahi o vakit ýlýk bir ilkbahardýn koynumda,
Þimdi buz gibi bir sonbaharsýn yapraklarýmda.

Sosyal Medyada Paylaşın: