Hayatta enaz deðer verdiðim þey; süslü kelimeler oldu. Sessizliðin çýðlýðýný bastýramaz ki süslemeler. Maskelerin arkasýndan duyduklarým; ya yalnýzlýðýn heybetli korkularýydý kulaklarýmda çýnlayan. Yada aþký yanlýþ yerde arayanlarýn, kaðýttan duvarlarý.
Bense hep basit kelimeler seçtim; belki de bu yüzden, fazla dikkat çekmedim. Aþýk olmayý dilemedim hiç, aþk olmayý seçtim. Aþkýn olunca, insanlar yansýma olarak kaldý gözümde. Bu yüzdendir yalnýzlýðýmý aldatacak, birisini bulamayýþým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
İlbey Noyan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.