İNTİZAR (407)

ÝNTÝZAR (407)

Ey yar bil sanadýr bu intizarým.
Ben gibi seveni gördün mü sen hiç.
Sana olan aþkým benim efkarým.
Kýsa saçlarýný ördün mü sen hiç.

Melül mahzun bakan o gözlerine.
Yüreðinin sesi o sözlerine.
Hem güzel hem masum o yüzlerine.
Bakan aþýðýna sordun mu sen hiç.

Öyle güzelsin ki cansýn canýma.
Enerjisin kalbe kansýn kanýma.
Sevgin ile koþup gelsen yanýma.
Aþkýn gücü ile durdun mu sen hiç.

Çoðu kez de aþka yalan denilip.
Tanrý katýnda da özür dilenip.
Evvel ezelinde sevip sevilip.
Benim gibi bir kalp vurdun mu sen hiç.

Nerde hangi yanlýþ yerde görüldüm.
Sadece seninle sevip örüldüm.
Sevdiðimden beri ölüp dirildim.
Yaþarken tabuta girdin mi sen hiç.

Bu kalp sana meftun esirin olmuþ.
Duygular birleþmiþ aramýþ bulmuþ.
Zayi Ozan sana teslim bir kulmuþ.
Kendince hayaller kurdun mu sen hiç.

Ýlhan ATEÞ (Zayi Ozan)
Ankara, 14/12/2017 Perþembe
Yayýn : 15/12/2017 Cuma
www.edebiyatdefteri.com/siir/1133459/

Sosyal Medyada Paylaşın: