ÖLÜM DÜŞTÜ GECEYE

Ay kadar parlaktý gecenin gözleri
Bir þiir daha doðurdu þair karanlýðýn içinden.
Týpký kendine benzetti bütün mýsralarý,
Kýrýk döküktü her bir dizesi,
Virgüller can çekiþti cümle sonunda,
Noktalarý öyle bir koydu ki !
"Bu son" dedi içinden "bu son satýrlarým "

Ne zaman kalemini alsa eline aðlatýyordu her bir kelimeyi
Hiç mutlu deðildi þiirleri gibi.
Kýrdý kalemini o gece, defterini kapadý
Daldý düþüncelere.

O gece kaydý þairin yýldýzý,
Ay’ý söndü gecenin bir daha hiç doðmadý.
Ne güneþi vurdu ensesine,
Ne de gölgesi düþtü önüne
Aðladý kaderine.
Bütün geçmiþi bir buz parçasý gibi somsoðuktu,
Riyakardý, kapkara bir gökyüzü serilmiþti yorgun yüreðine.
Gizli gizli aðlýyordu
Kederli bakan gözleri hep ýslak ve pusluydu.

"Vuslat" dedi içinden "vuslat"
Hasreti düþtü yüreðine
Sýla tüttü gözlerinde buram buram
Kavuþmak ne kelime, nasibine yokluðu düþtü.
Bir daha dokundu yürek teline
Bir sevgili edasýyla sardý sarmaladý
Gömdü bütün özlemleri yüreðine.
Geceye hep acýsý düþtü.
Kadare hep ayrýlýk düþtü.
Þimdi hicran yaralarýyla tek baþýna kaldý yine.

Sabahý hiç olmadý o uykusuz gecelerin
Vuslat diye baþlayan bütün þiirlerini yaktý.
Yine geç kalmýþtý uykularýna.
Bir sigara tüttürdü ki duman duman doldurdu ciðerlerine.
Daldý gitti kimbilir hangi zamana.
Külü düþtü avucuna, irkildi
Yüreði ne çok kalabalýktý
Oysa o, gecenin içinde yapayalnýzdý.
Sonra zehir zemberek yastýðýna koydu baþýný
Bir damla aþk süzüldü kirpiklerinden
Artýk son geceydi sabahý olmayan
Yorgun düþtü bedeni.
Kalkýp cama yanaþmak istedi
"Bir kez daha" dedi "birkez daha bakayým þu gökyüzüne"
Hangi yýldýz kayacak ?

Bir yýldýz kaydý o gece, ama o görmedi
Yetmedi gücü, düþtü baþý yastýðýna
Bütün kederlerinden arýndý
Bir huzur sardý odasýný
Yumuldu ýslak gözleri ve bir daha hiç açýlamadý.

Selma Akkaya


Sosyal Medyada Paylaşın: