Müptela

Güne uyanan bulanýk sisler
Hava kördüðüm, gözler kör
Aðlamaklý hüzünlü bulutlar
Lerzan kýþ, titriyor umutlar
Kahkahalara eþlik eden pejmürde damlalar

Raks ediyor mavi gökyüzü
Kara bulutlar aðlýyor.
Çaresiz þehirler
Çamurlara eþlik eden çocuklar
Her tarafým sel tufaný
Sarmýþ etrafýmý, dört bir yanýmý

Tabiatýna aykýrý olamaz yaratýlýþ
Neden sonuç üzerine kurulu bilirim
Soluyoruz çarpýk hayatlarý
Anlamýna varmadan kýsýk sesleri duyar mýyýz sanmam
Nurdan aydýnlýklar belirir
Unutma yýldýzlar da ölür.
Düþer yýldýzlar, düþer, ölürüz gülüm

Ýçimizi ýsýtýr mý sýcak bir çay
Bahçelerin yeþeren tohumlarýnda bin bir çiçek filizlenir mi
Neþe yüzlere ayna
Sevenlerin kavuþmasýna vesile.

Kuþlar, Böcekler, martýlar tüm canlýlar
Baharýn sevgisini içiyorlar.
Dünya, birbirinden kopamayan aþýklarýn
Baðlýlýðýný anýmsatýyor
Birini diðerinden ayýramam ki,
Ben de ayrýlamam ben de kopamam saki

Aslýnda duygularýmýn zerresi sana müptela
Anla...

Taha Bilal Mustafa Kekeç
Sosyal Medyada Paylaşın: