Kasvet

parmak ucunda tüm korkularým
kaybetmeye hiç hazýr deyilim
aklým ayrý fikrim ayrý...
canýmý yakýyor bu gerilim..

dehlizi yaþýyorum vakit kuþluðun’da
adýmlarýn sessiz sedasýz ilerliyor taþ kaldýrýmda,,
kalabalýk caddelerin sessiz uðultusu...
kulaðýmda çýnlayan..

umudun peþindeyim hala..
avuçlarým kesik kan býrakmýyorum hasretini
özlüyorum öksüz yaban ellerini..
penceremde aþk nöbetin’deyim.

susuyorum dilim laf sýðlýðýnda
dünüme küskünüm
yarýna hasret...
senin’de hiç suçun yok aslýnda
ben tutukluyum
bende var kasvet...




Sosyal Medyada Paylaşın: