Zaman denen kasýrga dönerken üstümüzde, Yaþam ormanýmýzdan dev çýnarlar kopardý. Geceleri yýldýzlar kayarken üstümüzde, Heyhat! Gözler zayiat yoklamasý yapardý.
Cenaze namazýný kýlarken dostumuzun, Sýra kimdedir diye korku düþer boþ yere Ýsyana varmaz elbet sonucu kastýmýzýn Lakin gönül usandý topraða vere vere,
Düþünce yorgun beden yýllarýn kumpasýna Hüzün çöker ruhuna, efkârlanýrsýn birden. Dayanamýyor yürek bir dostunun yasýna, Seslensen de ses vermez indirdiðin kabirden.
Zamanla silinmez de hafýzada resimler, Yaþlandýkça zorlanýr aklýn bilgi almakta. Dökülen yapraklarýn listesinde isimler Bizler istemesek d e gün be gün çoðalmakta.
Ýbrahim COÞAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
cosari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.