Ey Sevgili Sen Zalimlerin Zalimi Olmuşsun

Ey sevgili, sen zalimlerin zalimi olmuþsun
Gülmeyi unutmuþ, somurtkan suratýmýn,müsebbibinin
Kim olduðunu merak etmiyor musun?
Ýnsanlara küsmüþlüðümün,
Ýçime kapanýklýðýmýn sebebi hikmetini
Niye sormuyorsun?
Yaþarken ölüp ölüp dirildiðimin,
Birileri tarafýndan hor ve hakir görüldüðümün,
Daha hayatýmýn baharýnda, ayaz geceleri yaþadýðýmýn,
Niçin ve nedenlerini merak etmiyor musun?
Zalimliði þiar etmiþsin kendine.
Keþke rahmani sevgilerin kolyesini taksaydýn boynuna
Sen, din gününün sahibi ve her þeye kadir olan,
Allahtan da mý hiç korkmuyorsun?
Zalimlerin asla ve asla cennete giremeyeceklerini unutmuþ,
Ýblisle sýký fýký dost olmuþsun.
Bu zalimliðinle, iblisin ekmeðine yað ile bal sürdüðünü
Niçin akýl etmiyorsun?
Boþu doluya, doluyu boþa vurmakla, ne geçiyor eline?
Beni dünyaya küstürmek, seni çok mu mutlu ediyor?
Unutma!Doksan dokuz esmasý olan, þaný yüce Allah, zalimleri sevmez!
Bu kadar taþ yürekli olmakla neyi ispatlamaya çalýþýyorsun?
Özünden uzaklaþmýþ,aðlamayý unutmuþsun.
Keþke sende ben gibi arada sýrada bir aðlaya bilseydin!
Gözyaþlarýnýn tuzlu olduðunu fark edecektin.
Ama sen, zalimliðin rahvan atýna binmiþ, dolu dizgin dört nala gidiyorsun.
Sen deðer yargýlarýný kaybetmiþ, gönlü taþlaþmýþ,cehennemlik olmuþsun
Haberin yok.
Sen acýmayý, merhametli olmayý, unutalý yýllar olmuþ.
Sana ve sen gibilerine hiç bir þey kar etmez.
Sen zebanilerle kýrk yýllýk dost olmuþsun sanki,
Aslýnda sana acýmak lazým!
Sen, bu zalimliðinle, ahretini de bitiriyorsun.
Sen, aklýný sanki ekmek peynirle yemiþsin.
Sen,bindiðin dalý kesiyorsun, senin senden haberin yok.
Allah peygamber aþkýna, hangi zalim menzil murat almýþ?
Hangi zalimin akýbeti, hayýrlý ve güzel olmuþ?
Seni ve sen gibilerini aklý selim düþünmeye davet ediyorum!
Öylesini bizar olmuþum ki senden?
Yýlllarca nur cemalini görmezsem vallahi, billahi, tallahi hiç umurum olmaz
Çünkü ben ben oldum sana sevmeyi öðretemedim
Ýmanýn, dinin, dünya malý ve para olmuþ.
Ne yaptýysam sana yaranamadým.
Baþýmý vurmadýðým taþ,denemediðim yol kalmadý,kalmadý,kalmadý.
Senin yüzünden ibadetlerimden bile haz alamýyorum artýk
Aðzýmdan çýkan laflarý kulaðým duymuyor
Küfürbaz olmuþum.
Rahmana giden yollardaki aþk ve þevkim azalmýþ.
Hoþuma gitmediði halde,derdimi olur olmaz yerlerde açýyorum.
Sonra da nedamet duyuyor hayýflanýyorum.
Ýnsan sarrafý olduðum halde seni hiç tanýyamamýþým.
Sen ne biçim bir insansýn anlayamadým.
Keþke güzel ve maharetli olmasaydýn,
Keþke bir çay demlemeyi,bir salata yapmayý bilmeseydin
Yeter ki, bu üç günlük fani dünyada, iki yakamý bir araya getirseydin!
Beni bana küstürmeseydin!
Yiyip içtiklerimden bir lezzet aldýrsaydýn!
Yediðin önünde,yemediðin arkanda,
Bir dediðin iki olmuyor,
Bir elin yaðda bir elin balda.
Ama ekmeði elinden alýnmýþ çocuk misali,
Ha bire iki gözden iki çeþme aðlýyorsun
Allah’ýnda bir hesabý var unutma!
Senin bana bu yaptýklarýn Gayretullah’a dokunuyor
Bunu niçin akýl etmiyorsun?
Yerinde olsaydým bu kadar zalim olmazdým.
Varlýklar içinde bana en manidar yokluklarý yaþatýyorsun
Sol yanýma tarifsiz aðrýlar sokuyorsun.
Beni her daim bir baþýma býrakýyorsun.
Bu yaptýklarýn hangi mezhepte, hangi dinde var?
Ben hal ve ahvalimi yazmaktan utanýyorum.
Sen ise zalimliðinle sanki gurur duyuyorsun.
Bunu unutma!
Ve bu son cümlem kulaðýna küpe olsun!
Bu emanet caným tenimde oldukça,
Seni Rabbimin Kahhar Esmasýna havale ediyor,
Hakkýmý sana helal etmiyorum, etmiyorum, etmiyorum!
10/Aralýk/2017

Sosyal Medyada Paylaşın: