HASTANE GÜNLÜĞÜ

Yorgunluðu sinmiþti hastalarýn.
Duvarlarýna büyük hastanenin.
Adýný anýnca ruhum sýkýldý.
Nasýl biter zorlu yolun çilesi.

Sýkýntý bir randevu ile baþlar.
Sabah erken sýralar beni bekler.
Ümitler yüzlerde donmuþta kalmýþ.
Acaba doktor nasýl koyar teþhis.

Muayene tahlil,röntgendir koþtur.
Doktor ,hastaneye hemen yatýþ var.
Birden içimi bir sýkýntý basar.
Acaba tedavi ne zaman biter.

Hastalarýn dertleri sancýlarý,
Bekler arar hep hünerli elleri.
Hastalar dað gibi yýðýlmýþ kalmýþ.
Sinirler yaydan beter çok gerilmiþ.

Sorardým hep neden gülmez kendime,
Gülen bulunmaz mý doktor hemþire.
Hastalarý bel ki anladým ama.
Personel neden hiç gülmez acaba.

On beþ gün daima hastanedeyim.
Ýyi ki Allahtan refakatçýyým.
Neþeyi,gülmeyi hepten unuttum.
Aynalarda donmuþ kalmýþtý yüzüm.

Çok mu zor deyivermek bir günaydýn.
Lütfen birazcýk yüze gülümseyin.
Emeðinize saðlýk yoruldunuz.
Ama inan ruhumu dondurdunuz.

Sosyal Medyada Paylaşın: