biçim biçim lodoslar aðlýyor sahillerimde
renkler düþüyor bir bir
sarý yapraklar dökülüyor baharlarýmdan
karanfil sevdalarý ile dolu yüreðim
kar üzerine gül desenli rüyalar çiziyorum
püfür püfür hayaller esiyor
hasret düþleri sinemde alevlenerek
kiraz bahçesine dökülüyor zaman
parlayan mumun son karanlýðýnda
kayboluyor gemilerim
içimdeki rýhtýmýn uzaklarýnda
*
geçmiþten sesler zihnimde þahlanýyor
nice hatýralar kelimelerle izahlanýyor
þehrin siluetini süsleyen gölgem
kiraz aðaçlarýyla dolu
öyle müþfik öyle sýcak
mýþlý geçmiþ çiçek kokuyor her biri
kaybolan fotoðraflara soruyorum kendimi
kentin sokaklarýna gizlenmiþ anýlara
kýyýsýnda kalmýþ metruk bir taþra istasyonu
þerha þerha ayak izleri var orada benden
bir þeyleri unutmak için
unutulanlarý yeniden yaþamak için
vakitlere kenetlenmiþ
aþkýn en güzeli fýsýldanýyor kulaklarýma...
dokunuyor usulca geçmiþe kilitlenmiþ ruhuma
huzur buluyorum
otobüste trende vapurda
þehrin astarýný en ince yerinden yýrtmýþlar
sökülen zemini kýrýk iðnelerle dikiyorum teker teker
böðrü yýrtýlan güneþin ýþýklarýný yerli yerine
ete kemiðe bürünmüþ halini
hislerimi duygularýmý umutlarýmý
redfer