SENİ YANKILIYOR VADİLER

barýþ kokuyordu bana küskün olduðun o gece

bilinmez bir kalem
þiirler yazýyor göklerin sinesine

beni gözlerinle vurduðun o gece
donup kaldý bakýþlarýn gözlerimde

bana sýrtýný dönüp
yavaþ adýmlarla yürüdüðünde
eksi otuza düþtü hücrelerimdeki sen

bir kara yel esti damarlarýmda
götürdü beni aklýmýn en derin noktasýna
kalbimde durduðun o günden sonra
durulmadý siyah çaðlayanlarý gecenin

yýldýzlar akýp gitti baþka dünyalara
aklýmýn sýnýrlarýnda kaldýk biz
ak sakallý bulutlar saklambaç oynuyordu orda
geceyi çözüp baðlarýndan bizde katýlsaydýk onlara

kýrsaydým keþke ardýnda kalan kalbimi

etseydim
paramparça seni yankýlayan vadileri

ah unutabilseydim
dünyaya meydan okuyan o gözleri

çözseydim
gözlerinin ardýndaki gizleri

çözseydim dilimin ucunda ödemleþen
o,son çaðrý cümlelerimi

sarsaydým
yeþil yapraklarla
umutlarýn mavilerini


HÜLYA ÇELÝK
Sosyal Medyada Paylaşın: