Yürek ve Mürekkep

Kalbim bir mürekkep,
Gönlümü sorsan boþ bir kaðýt.
Elimde ucu mürekkep siz bir kalem.
Kalbimde’ki mürekkep,kaleme damlýyor.

Gönlümde’ki boþ sayfalar dile geliyor.
Kalbim gönlüm bende,
Ucu boþ kalem sende,
Kalemi oynatacak bilek ben de.
Ve duygularý dökecek yürek de bende.

Sorsan bana ben neyim?
Sen kalbime ve gönlüme ne yazarsan,
Ýþe ben oyum.
Ben sana sorsam sen nesin?
Kaðýt ve mürekkep olmadan da,
Sen hiçsin.
Ben sana ne kadar mecbursam,
Sende bana o kadar mecbursun.
Evet biz birbirimize mecburuz.
Mecburuz ama bunun farkýnda bile deðiliz.

Kaðýt,mürekkep olmadan,
Ucu boþ kalem neye yarar.
Hepsi bir bütün olursa,
Her þey istenilen gibi yapýlýrsa.
Ozman bir bütün oluruz.
Duygularýmýz ozman canlanýr.
Ve ozman manalanýr.
Gidiþata göre planlanýr.

Elimi uzatsam,sende gönlünle tutusan.
Tutsan býrakmasan,Yýlmasan.
Ben býraksamda,Sen hiç býrakmasan.
Zamanlar akýp gitsede,Sen gitmesen.
Ben buradayým desem,
Sen Nerdesin demeden
Yanýma hemen gelsen.

Zamanlar seni söyler.
Saatler yürekte söyler.
Ben seni kaybettiðim gün.
Cesaret dile söyler.

Ah etsen,vah etsen de.
Sende,Bende böyle söyler.
Hayat hep böyle gider.
Yürekten böyle Sezer.

Zamaný dolunca hayatýn,
Son duraða gelince,
Bir þeyler olgunlaþmaya baþlayýnca,
Ozman kafana dank eder.




Sosyal Medyada Paylaşın: