anlatsana biraz

güvercin yaðmýþ avlularda, kirlenmiþ taþlarda
sekerek çizgilerini çeken çocuklar
hercai kýbleli inançlarýn kozasýnda ilmek
kalabalýðýn güneþe yaslanan gölgesinde
çýðlýklarla katýldýðýnýz oyunlar
bu avludan, bu taþlardan, bu kalabalýktan
kýsalarak sürecek
baþkalaþmýþ kanatlarýyla sürünerek
belki, endülüs’e kadar

banklarda oturan siyah çoraplý fahiþeyi
gözüm bezm-i elest’ten ýsýrýyor
sol yanýný verip doðuya
osmanlýca esen batý rüzgarlarýna fýsýldýyor:
’ruhumu asla’
cebimde zührevi paralarla onu ýtrî’ye ithaf ediyorum
yýkýk mevlevihanenin dolaylý güneyinden
geçip giderken

kuledeki saatin çarklarý
öylesine büyük parantezlerle sýkýþtýrýyor ki
soluk soluða ölen miâdý
yaðmurlarýn yalaklarýnda eskimiþ sularla kýrklanmak dürtüsü
açlýðýmý bastýrýyor
kent meydanýna saplanan heykellerin
ve
diðerlerinin kuzeyini tutan kýraðýyý
görmezden geliyorum

(yüzümün kil tabletine çizilen tapýnmanýn
ardýnda býraktýðý melanet
gülüþünü buradan alýr
unutulan alfabesine sarýlarak
belleksiz bakýþlardan anlýyorum)

evler
mahremiyetin büyük kaleleri
rubik küp daðýnýklýðýyla biten seferlerimi
saklayýn

görmediklerimi.
















Sosyal Medyada Paylaşın: