ağladım ben sensizliğe
saat gecenin yarýsýný çoktan geçmiþ
duvardaki saatýn tiktaklarý çekiç gibi
durmadan vurur beynimin iç köþelerini
acýlar acýlarý getirir inan durmadan geri
radyoda bir þarký çalar söyleyen adam sorar durur
kýz sen Ýstanbul’un neresindensin diye
tüm semtlerini sayar durur her sorusunda
anýlar anýlarý getirir inan durmadan geri
ellerim saçlarý yoklar biraz karýþmýþtýr hani
kimbilir kaç gündür tarak yüzü görmemiþtir yani
biraz da uzamýþ modeli bozulmuþtur uçlarý kýrýk
kýrýklar kýrýklarý besler cam gibi keskinleþir,acýr yani
gece pusludur gökyüzü karanlýk aðlamaklýdýr yaðmur
durmadan patlar gökyüzü sanki kavga edercesine
laciverttir gökyüzü akmaktadýr gözlerinden yaþlar
ýslak havalarda daha da üþür gönlüm yokluðun acýtýr beni
elimde yanmayan sigaram çakmaðým masanýn üstünde
karþý duvarda asýlý resmin,elimde içki kadehim uzattým þerefine
yudum yudum içtim sensizliði,etmedi sarhoþ beni yokluðun
aðladým ben sensizliðine,acýdý kalbim,aðladý gözlerim durmadý bu gece
candan
26.11.2017
pazar-22.09
izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.