Bu þiirlerin gerçek hikayesi Arke Adasý Romanýmdadýr. Soner ÇAÐATAY
Cemil hoca geçerken selam verdi kasaba
O da sucuk, pastýrma, koyuyordu dolaba
Yine kediler, yine bir parça et umudu
Hayal ediyorlardý vitrindeki tek budu
Olsa da yeselerdi baðýrsak, ciðer, dalak
Hatta yeterdi bile, ayak, kesik bir kulak
Cemil bey çuvalýný, merdivene býraktý
Son basamakta durdu ve kedilere baktý
Gözleri vitrindeydi, otururlarken yerde
Kasabýn kapýsýna, gelmiþler tâ seherde
Yaþlý adam dükkana, girdi ama mecalsiz
Çuvalý taþýmaktan düþmüþtü garip halsiz
Ardýndan da çýkardý cüzdanýný cebinden
Hemen budu istedi dükkanýn sahibinden:
»Sedat kardeþim þunu dilim dilim kes bana.«
»Daðýtmak istiyorum bu gün tüm garibana.«
»Mahzun bakýþlarýna, hislerim râm oluyor. «
»Elimde deðil içim, hüzünle gam doluyor.«
-Peki, dedi kasap ve çengelden budu aldý.
Cemil bey de elinde, parayla kala kaldý.
Kucaklayýp yatýrdý boydan boya tezgaha
Budu doðrarken geldi, kediler de iþtaha
Hatta kapýya kadar, yaklaþtý bir tanesi
Esnemekten ayrýlmak üzereydi çenesi
Kasap keserken budu dedi ki Cemil beye:
-Bunlar böyle bakarken hadi et piþirip ye.
-Onlara dokununca, bana bir hal oluyor.
-Ýnan içim huzurla merhametle doluyor.
-Konuþmuþtuk hani, sizinle tam þurada.
-O günden beri asla yoktur gözüm parada.
Cemil bey çöktü hemen eski bir tabureye:
»Bütün canlýlar sýðar, þu koca yer küreye.«
»Ýyi olur yaþayýp gitsek zarar vermeden.«
»Kara bok böceðini bile hakir görmeden.«
-Ýyi olur elbette, dedi Sedat ve döndü.
Devamý gelecekmiþ gibi biraz düþündü.
Yaþlý adam bekledi; ama yoktu devamý
»Aslýnda âþikârdýr, varlýðýn her anlamý.«
»Rýzký dýþkýdýr zira, bu, Rabbimin takdiri.«
»Onu çok övmek lazým býrakýp da tahkiri«
»Bunu uygun görmüþse, bize de susmak düþer.«
»Anlamak varken O’nu, hep tenkit eder beþer.«
»Ve böyle yaratmýþsa vardýr bunun hikmeti.«
»Yoksa neden versin ki yuvarlama zahmeti.«
»Yaradan’ýn iþine cidden akýl sýr ermez.«
»Bir görevi birine, inan boþuna vermez.«
»Onu tahkir etme ki; tahkir olur Allah’ý.«
»O verdi bu görevi, garibin yok günahý.«
»Mahlukatý takdirin, Yaradaný takdirdir.«
»Dünya bir kitaptýr, mevcudatsa þiirdir.«
Kasap terini sildi: »Yaðlarý alayým mý?«
»Lütfen yaðsýz olmasýn taze budun tamamý?«
-Azizim« dedi Sadat, »dýþký deðil mi tezek?«
-Elimizle topladýk, kuruttuk, yaktýk tek tek.
»Deðil mi ama« dedi Cemil bey birdenbire.
»Zengine bir dýþkýyken nimettir bir fakire.«
»Ýlkokuldayken az mý yaktýk onu sobada.«
»Kömürü kim bilirdi köylerde, kasabada.«
»Ateþinde ýsýndýk, yemek yaptýk, uyuduk.«
»Korlarýnda eridi gitti buz gibi yokluk.«
-Ya öyleydi Cemil bey, bir de alýp keveni,
-Koþa koþa çýkardýk, kar kaplý merdiveni.
-Uzun kýþ günlerinde herkes tezek yakardý.
-Güðümdeki suyla da çocuklarý yýkardý.
-Döþendi yýllar sonra ilçeye demir yolu.
-Geç de olsa kömürle tanýþtý Anadolu.
-Takur tukur geçerdi kömür dolu vagonlar.
-Zýngýr zýngýr titrerdi pencereler, balkonlar
-Kömürler düþtüðünde raylarýn arasýna.
-Toplardýk aldýrmadan onlarýn karasýna.
-Birinde yorgunluktan uyumuþtu Þirine.
-Akþamüstü gidince komþumuzun birine
-Bir elde çanta vardý diðerinde de onlar
-Korlarýyla ýsýnýrdý odalar, dar salonlar
-Saat beþ gibi akþam olurdu kasabada.
-Hep zaman geçirirdi akraba akrabada
-Elektirik yoktu ki yanardý gaz lambasý.
-Iþýkla müzeyyendi, hanelerin cumbasý.
Cemil bey tabureden kalktý: »Güzel günlerdi.«
»Muhabbet ve kanaat, kokan mutlu dünlerdi.«
»Ýnsan bulur bulmaz bir þeyin yenisini.«
»Eskisi hiç çekmiyor gayri beðenisini.«
-Yokluk vardý eskiden, dedi Kasap âh ile.
-Buna raðmen gülerdi herkes eyvallâh ile.
-Fakirlik öldürmedi muhabbeti, vefayý.
-Unutuldu tatýnca herkes zevk ü sefayý.
Cemil bey koydu hemen, sað elini tezgaha
»Hiç ümidim kalmadý; dirilmezler bir daha.«
»Ýþin bitti galiba… Ne kadar benim borcum?«
»Cüzdanýmý sýkmaktan terledi bak avucum.«
Kasap elini sildi yanýnda duran bezle
Cemil bey eti aldý: »Þimdi kedileri izle?«
Kapýdan çýkar çýkmaz dilimleri pay etti
Birkaç kendini bilmez, onunla alay etti
Bu güzel ziyafete, Mistik de ortak oldu
Cemil beyin gözleri, mutluluk ile doldu
S / ÂYE 26 KASIM 2017 / ESKÝÞEHÝR