İNSAN AŞIK OLUNCA (396)

ÝNSAN AÞIK OLUNCA (396)

Ýnsan birisine aþýk olunca.
Gözler baþkasýný göremiyormuþ.
Yüreðe sevdanýn közü dolunca.
Baþka bir biçimde yanamýyormuþ.

Karþýlýklar nedir bilinmez ama.
Dilenir tanrýdan eylesin tama.
Sevda için kalbe yapýlmaz yama.
Gönül sevmelere kanamýyormuþ.

Ýster yirmi ister yetmiþ yaþýnda.
Sevenlerin aklý olmaz baþýnda.
Aþýk olan sevdasýnýn peþinde.
Baþka çiçeklere konamýyormuþ.

Deðiþmez bir ortak gül ile bülbül.
Eksiði var ise tamamlar sümbül.
Sevgiyi bülbüle verense bu gül.
Dikenin tadýný sunamýyormuþ.

Sen Zayi Ozan’ým güzeli dersin.
Güzeller güzeli bulup seversin.
Gün yirmi dört saat onu översin.
Yüreðin onunla donanýyormuþ.

Ýlhan ATEÞ (Zayi Ozan)
Ankara, 22/11/2017 Çarþamba
Yayýn : 26/11/2017 Pazar
www.edebiyatdefteri.com/siir/1129993/

Sosyal Medyada Paylaşın: