aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa

Sevgili,
Ey iklimi ziya ve ey ezeli nur Efendim;

Kuru bir ot hükmünde olan ve
Þu garip tarafýndan seni anlatmaya
Hiçbir þeyin kadir olmadýðý ve olamadýðý
En deðerli zannettiðim deðersiz sözlerimi,
Senin namýný dile getirerek sözlerimi þereflendirmeyi
Baþlara bir tac olarak sunuyorum.

Ýtilen, kakýlan,
Ateþler içinde darmadýðýn taruman olan gönlümü
Babil kulesindeki asma bahçelerinin
Zümrüt yeþiline çalan, salkým salkým iþtahlarý açan
Hani Hz. Adem’ in
Son nefesinde evlatlarýndan istediði
Cennet yemiþlerinin efendilerinden
Ýnci inci dizili haldeki üzümleri andýran
O ismindeki heybet ve edepkar duruþ,
Cezbediyor tüm insanlarý, kendiliðinden.

Gaye-i hayali nur-u cemal-i Muhammedi olan
Ve savaþ meydanýný teftiþ halinde
Hain bir zýndýk tarafýndan kalleþçe arkadan hançerlenen
Büyük Veli Padiþah Sultan Murad Han’ ýn ismiyle
Ve kendi ismimi de onun adýnýn arkasýna
Bir kuyruklu yýldýz gibi takarak
Ama sönmüþ toz bulutu galaksilerinin
Yeniden bir þaha kalkma umuduyla sana seslenip
Gýyaben huzurunda el pençe divan durarak
Diyorum ki;


Bir kere daha, evvelden kardan beyaz
Nurani ýþýk yolcusu namýyla geldiðin gibi
Bir kez daha gel
Geçmiþin karanlýk izlerini aydýnlýða çevir.

Þimdi gökler uryan, nefisler çakallarý andýran
Fýrsat avcýsý seslerle bezeli halde.
Uðultularý vahþilikte sýnýr tanýmýyor
Sensizlikten, yamyamlýk hali sardý
Sanki küflü, paslý pala ve hançerleriyle.

Ýnsanlýk topyekün sarhoþ,
Sensizlikten kendinden geçmiþ,
Ve gözlerindeki fer, fecr’e gebe,
Gel ki, geliþinle gebelikten kurtulsun millet.

Ser ver Ey Sevgili;
Bir sesleniver de daðýn kör ve köhne yerinde gömülmüþ
Þu garibi yeniden kendine; ram eyle.

Neyzen gibi gel de,
Utansýn dünyanýn bütün müzisyenleri
Sadece sana odaklansýn ve sesindeki
O enfes ve huzur eleyen, ummanlar kadar geniþ dalgalarýnda
Kendilerini kaybetsin.

O dýrahþan çehrende tebessüm eden halinle
Ve edepkar vaziyetinle bir kez daha gel ki;
Diri diri topraða gömülen
Ve susuzluktan dudaklarý çatlamýþ
Ve ruhlarý ölmeye ramak kalmýþ biz bende’lere
Þifa oluver, oluver ki;
Yaðmur, edebinden yerinden hareket edemesin
Ve bütün gözyaþý, hakkýný sana devretsin.

Ve Ey Sevgili;
Sen gel ki, ben yeniden kalemimi alýp
Utanmadan, sýkýlmadan,
Aþkýnla çýra gibi yanýp tutuþmadan
Bir kez daha huzuruna çýkma cesareti gösteriyorum ama
Bakýþýnla bana nazar eyle
Ve affýn ile þu garibi ARAF meydanýnda
Sidretün Münteha’da þefaaatinin hak olduðu
O kýrmýzý kaplý defterinde
Benim de ismimi ne olur Allah aþkýna
Nur’dan kalemin ile kaydeyle.

EY SEVGÝLÝ, en derin hürmet ve sevgilerimle….


Sosyal Medyada Paylaşın: