Baþýmýz dumanlý adýmýz efkâr.
Bitmiyor ýzdýrap bitmiyor annem.
Çalýnýp çýrpýlan haram ile kâr,
Hýrsýza, soysuza yetmiyor annem.
Ýtibar arsýz da, namus bedava.
Aleyhe dönüyor hak olan dava.
Lokman hekim gelse bulunmaz deva.
Ýkiyle iki dört etmiyor annem.
Baksak da dünyayý göremez olduk.
Destursuz makama giremez olduk.
Kimseye hal hatýr soramaz olduk.
Yürekler birlikte atmýyor annem.
Aþýmýz taþ oldu, tütmez buharý.
Gecenin yoldaþý yaptýk neharý.
Unuttuk sevdayý, aþký, baharý,
Bülbüller gülüne, ötmüyor annem.
Kimisi bulamaz, kimi seçiyor.
Hayatlar beyhude gelip geçiyor.
Ayaklar baþlara ömür biçiyor,
Besledik, büyüttük gitmiyor annem.
Gerçekken batýla döndü özümüz.
Eskidi, gülmüyor çocuk yüzümüz.
Nutkumuz tutuldu, çýkmaz sözümüz.
Lal olmuþ dilimiz, itmiyor annem.
Aklýydý insanýn hayvandan farký.
Doðrudan, eðriye çevirdik arký.
Küfürle dönüyor dünyanýn çarký,
Yine de aklýmýz yitmiyor annem.
Atadan gelirmiþ evladýn geni.
Gül yüzlüm darýlma üzdüysem seni.
Cehennem azabý sardý da beni.
Yaþamak aklýma yatmýyor annem.
Kul Fikret del oldu bir mektup yazdý.
Gözyaþý sel oldu bir mektup yazdý.
Dilleri lal oldu bir mektup yazdý.
Kötüyü içine katmýyor annem.
Dünyanýn halini anlattým sana.
Orada durumlar nasýl ki Ana?
Mekanýn cennetse, çaðýr imana.
Þu dünya nasýlsa, batmýyor annem.
Mehmet Fikret ÜNALAN
23 Aðustos 2017 Saat 11.00
Batýkent/Ankara