SENSİZLİK

Vurgun yemiþ bu þehrin güz düþmüþ sokaðýnda
Yüreðim yaprak yaprak dökülürken yoktun sen!
Umutlarým buz tutar aðustos sýcaðýnda
Usumdaki duygular sökülürken yoktun sen!

Tüm hislerimi gömdüm sessizlik oldu azap
Hayallerim düþlerim her gün verdi ýstýrap
Aþk þarabý içtikçe sýzýp da kaldým harap
Boþ kadehlere boynum bükülürken yoktun sen!

Her þafaðýn kýzýlý vurur gönül yarama
Çözülür uzuvlarým, kalp der artýk arama
Gün batýmý bulutta siluetin var ama
Gözlerim inzivaya çekilirken yoktun sen!



Kafkasi






.

Sosyal Medyada Paylaşın: