Öğretmenim

Öðretmen bir kandile benzer, kendini tüketerek baþkalarýna ýþýk verir.(Atatürk)

Her daim kalbimdesin sen Ayþe öðretmenim
Istanbul’dan Erzuruma güneþinle gelmiþtin
Sýnýftaki kocaman soba bazen çatýr çatýr yanar
Bazende inadý tutar etrafýna duman atardý
Öðretmenim tahtaya Ayþe topu tut ,Ali topu at yazarken,
Üþüyordu elleri, ellerini nefesiyle ýsýtýyordu
Anlamýþtým çok üþüyordun öðretmenim
O çocuk içsesimle diyordum keþke üþümese öðretmenim

Sýnýftaki çocuklar biz hiç üþümüyorduk ,
Yada biz ozamanlar üþümeyi mi bilmiyorduk

Çoðunun montu yeni ayakkabýsý çizmesi bile yoktu
Ellerimiz mosmor olana dek ikinci teneffüs zili çalana dek,
Okul bahçesinde kartopu oynuyorduk
Öðretmenim sürekli ellerini oðuþturuyor
Hapþýrýyor elinde beyaz mendil burnu hep kýrmýzýydý
Uzerinde kalýn örgü kýrmýzý bir hýrkasý vardý
Ama o yinede üþüyordu

Kýrmýzý yakýþýyordu öðretmenime
Bayraðýmýn rengi kýrmýzýyý ben çok sevmiþtim
Bir gün bizlere defterinize bir resim çizin demiþti
Ben bir aðaç resmi çizmiþtim çizgili defterime
Aðacýn tümünü kýpkýrmýzýya boyamýþtým
Sormuþtu bana bu ne ?
Aðaç öðretmenim, kýrmýzý aðaç demiþtim sessizce
Ayþe öðretmenim yüzüme bakmýþtý
Anne þefkatiyle bir melek gibi gülümsemiþti bana
Þimdi nerdesin, bilmiyorum öðretmenim
Kimbilir belki bu sayfada çok güzel þiirler yazýp asýyorsun
Ve ben bilmiyorum öðretmenim,
Keþke bulsam dertleþsem seninle
Sana anlatacaðým öyle çok þey var/ki...
Seni hiç ama hiç unutmadým ellerinden öpüyorum
Öðretmenler günün kutlu olsun öðretmenim..


nur

Sosyal Medyada Paylaşın: