Ne dert, ne hüzün!...
Ne dert, ne hüzün!..…
Buðulu pencerende görürüm seni,
Cemalin ruhuma ýþýklarýný döktü,
Iþýklar dolaþýr gökleri, döne döne,
Gökle baþ baþa verip, baðrýmý söktü…
Kirpikte sürme, parmakta kýnalar,
Allý - pullu süslüsün, gün ve zaman,
Islak dudakta ateþ çakmak çakmak,
Tutuþturursun gönlü verin heyecan…
Yelkenim açýlmasa, küreðim yitse,
Derim ki:” Yer-gök ayný hilalim var”
Hangi derya dibe çekebilir ruhumu,
Sesiyle canlandýran, istikbalim var…
Darýlýp gönlüme esirgeme tebessüm,
Gülüþünde dokunmadýðýma deðerim,
Aþka dürüst davransan, mektebinde,
Þöyle diploma alayým artsýn deðerim…
Yokluðunda bulmuþum, git istemem,
Akar su hava kadar ihtiyaçsýn ömre,
Aþk bu kýldan ince kýlýçtan keskindir,
Gözler yaþ deðirmeni, uyunca emre…
Göklerin verdiðini kim kimden almýþ,
Aþkýn kanununu yazan ümitte verir,
Göz kýrpar sonbahar gecelerinde aþk,
Deðdiðinde, kalp, su olur zamanda erir…
Gördün iþte ahvalimi kara kara gözlü,
Sanki beni bekleyen biriydi, o yüzün,
Bir zafer müjdesi ver, açtým yüreði de,
Kalmasýn içten içe, ne dert, ne hüzün…
Veysel Kimene
Sevda Þairi
(Kemal Yenice)
© Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Þiirlerin izin alýnmadan kopyalanmasý ve kullanýlmasý 5846 sayýlý Fikir ve Sanat Eserleri Yasasýna göre suçtur.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.