Ali emmi babadan kalma, Yýkýk dökük kerpiç ev ile, Bir çift sarý öküzü, Ölü fiyatýna sattý da gitti gurbete, Ardýndan Ahmet’ler, Mehmet’ler, Sýra sýra, dizi dizi, Askere gider gibi gittiler, Kimi baðýný, bahçesini sattý, Kimi yeni aldýðý traktörünü, Kimi satacak bir þey bulamadý, Yirmi yýllýk karýsýný boþadý, Alamanda evlenirim diye…
Alamanya, gurbet, Gavurun kapýsý, Alamanya uzak, Ekmek kapýsý...
“Anam avradým olsun, Ben de Alamana gidersem, Döndüðümde köyü bile satýn alacam.” Diyordu da baþka bir þey demiyordu Mýktarýn büyük oðlu Deli Ýdris. Altýna son model kýrmýzý bir mersedes, Yanýna sarýþýn avrat, Koydu mu gömlek cebine de, Cigaranýn en iyisinden olanýný, Ýsteyene borç para bile verirdi, Hele bir gitsindi Alamana, Bavul bavul para getirecekti tez zamanda, Gavurun memleketinden, Onun da hissesine, Pekala, sarýþýn bir Alaman düþerdi, Nikahý da bastý mý, Tapusunu da alýrdý nasýl olsa, Oturma iznini de hele bir aldý mý, “Boþ ol” deyip, boþayýverirdi köydeki karýsýný da, Sekiz yýldýr ayný hayalle avunuyordu, Sonunda rüyasý gerçek oldu Deli Ýdris’in, Köylüsü Çobanlarýn Memet istek yapmýþtý, Gidecekti Alamana, zengin olacaktý, Üç aylýk turist vizesiydi pasaportundaki, Soranlara doðrusu söylenmezdi, Ne de olsa babasý hökümet adamýydý, “Hökümet çaðýrdý, iþ de verdi.” dedi köylülere, Allahaýsmarladýk, kalýn saðlýcakla deyip, Çekip gitti gurbete…
Beþ parasýzdý, Nerde görülmüþtü böyle züðürt turist? Ýsteyemedi köylüsünden ne para ne de pul, Telefon etti babasýna, “Param kalmadý yetiþ” diye, Üç beþ hayvan, biraz da arazi sattýlar da, Deli Ýdris’e aylýk gönderir gibi, Harçlýk gönderdiler uzun zaman…
Deli Ýdris aç, Deli Ýdris periþan, Ýþ yok, aþ yok elin gavurunda, Boðaz tokluðuna kaçak çalýþtý bulduðu iþlerde, Bir sarýþýn da çýkmýyordu ki karþýsýna, Nesli mi tükenmiþti Alaman avratlarýn? Olsundu da ihtiyar olsundu ona da razýydý, Kâh merdiven yýkadý, kâh Mersedes, “Bir iþim olsun, anam avradým olsun, Alamaný bile satýn alýrým.” diyordu Baþka da bir þey demiyordu Deli Ýdris, Kaçak göçek orda burda çalýþýrken, Günün birinde ansýzýn, Yakalandý bir merdiven boþluðunda, Ýzinnamesi yoktu, Vize tarihi geçeli beþ yýl olmuþtu, Aðladý Deli Ýdris, sýzlandý, dövündü, “Hayallerim yýkýldý.” dedi titrek sesle, Yabancýlar polisine götürdüler Deli Ýdris’i, “Ben Mýktarýn oðluyum, býrakýn beni, Babam hökümet adamý” Dediyse de yalvaran gözlerle, Çare olmadý derdine hiç kimse, Sýnýr dýþý edildi sonunda…
Deli Ýdris de yýkýldý, dünyasý da, Ne kýrmýzý bir mersedesi, Ne de sarýþýn bir avradý oldu, Köyüne döndü ister istemez, Aðzýný býçak açmadý uzun zaman, Sordular “ Neden geldin?” diye Ýdris’e, Erkekliðe toz konduramazdý, Ne de olsa babasý hökümet adamýydý, Nefesi kesildi sanki, boðazý düðümlendi, “Þirket iflas etti çýkýþýmý verdiler. “ dedi, Baþka bir þey diyemedi, Ýdris bizden biri, Ýdris içimizden biri…
Vecdi Murat SOYDAN (Yaþanmamýþ Aþklarýn Þairi) 23/05/2004-Beylikova, ESKÝÞEHÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yaşanmamış Aşkların Şairi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.