Ağlayan Pencere

Aðlayan Pencere

Yýllarýmý yitirdim kalmadý bende heves
Silindi hatýralar bir ben kaldým elimde
Görkemli gemilerle yare koþuyor herkes
Ben mahzun ve çaresiz aðlarým penceremde

Ýsterdim gözlerinin deryasýnda intibah
Asude hislerimle girseydim düþlerine
Günahýmýz affolur þehvetimizse mübah
Yükselirdik bu aþkla günahsýzlar yerine

Dalarým ufuklara sen varsýn orda diye
Ateþli gözyaþlarým pencereleri yakar
Namahrem denizler mi seni koydu gemiye?
Ruhum tetiði çekip bir kurþun suya sýkar

Hangi zehirler bana getirir ölümleri?
Hangi kýzgýn taþlarla baðrýmý daðlayayým?
Haykýrsa tutuþturur intizarým gökleri
Pencerem sen orada ben burda aðlayayým

Güneþ bile keyifle dünyamý ýsýtmýyor
Üþüyorum sevgilim çýrçýplak üþüyorum
Gün yok ki üzerime nankör karlar yaðmýyor
Bir çýðýn þamarýyla topraða düþüyorum

Sen mahkumlar prensi ey bahtsýz kara toprak!
Burda bir nadan yaþar yeter bu süründüðün
Ayaða kalk beni de yattýðýn yerde býrak
Çiðnesinler gövde mi beyhude yüründüðün

Arzýn nevri dönecek korkarým bakýþýmla
Tutsam yorgan meyliyle gökkubbe eriyecek
Sana vebal , sana aht , sessizce yatýþýmla
Ölüm düþüne girip ey vefasýz diyecek

Ahtým yazýlý olsun asýrlar üzerine
Ben ezelden beridir çaðlayan bir dereyim
Bir ümit görürmüyüm bakýpta gözlerine
Yýllardýr odalar da aðlayan pencereyim...



23 11 2017

k.arslan gazioðlu
Sosyal Medyada Paylaşın: