Müebbet Bir Sevda

sonu olmayan bir uçurumdan at beni
sýrtýmda parmak izlerin kalsýn
ama yüreðimden uzaklara gidersen ölürsün
sýrtýmda yüzlerce acýnýn enkazýnda kalmýþým
bir senin enkazýn mý çok gelecek bana
bir senin parmaklarýnýn aðýrlýðýmý

günlerce üstümde sabýkalý bir sevda dolanýr
müebbet bir hapis almýþ yüreðim
sanki balçýkla sývamýþlar göðsümü
sanki çelikten zýrh giydirmiþler benliðime
sonra kaç artçý deprem yaþadým
kaç infazý verilen çiçeði göz yaþlarýmla suladým
kaç kurak topraða düþen tohum oldum
sonra buðday tarlasý gibi koktu ellerim
bilmeden bekledim
görmeden sevdim
oysa sevmek
bir ölümü sahiplenmekti
bende ölümü sahiplenir gibi sevdim

ah sevdiðim
sevmek kutsal bir tanrýçaya tapmaktý
ben seni tanrýlarla bir tutar gibi sevdim
bu zulüm bu yalnýzlýk niye var
bu kan kusan özlem
bu idama duran þiirler
bu kurþuna dizilen gökyüzü
bu karanlýk zindan neden var

þimdi sanki yokluðunu arar gibiyim
yokluðunla savaþýr gibi kendime öfke kusuyorum
ve topraða düþen bir damla yaðmuru
ateþe verir gibiyim
sana sýðýnmaya geldim
tenimde gezinen bir sessizlik var
yýllanmýþ bir þarap tadýnda
bir türkü çalmakta radyoda
ve yasak bir kentte
bir çiçeðin açmasýný bekler gibi seviyorum seni

ne zaman elimi yüreðimin üstüne koysam
uzaktan elini tutup
bir sevdayý sende yaþar gibiyim
sen kýþ kadar soðuk bir iklimdin
bense yüzüne her baktýðýmda
en güzel çiçeklerin açtýðý bir ovanýn surlarýnda
gülümseyen bir çocuk sevinci oluyordum
sonra namluya sürülmüþ bir özlemi
paslý bir yüreðin üstünde taþýyorum
bu müebbet bir sevdadýr
ölümün yok edemediði

ibrahim dalkýlýç

22.11.2017
23.25 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın: