KUŞLARIM UÇTU ANNEM

Ah annem;
Bütün kuþlarým birer birer uçtu yuvadan.
Baþlarý dimdik usulca çýkýp gittiler þu kapýdan
Bilemezdiler ki bir kýyamet daha kopacaðýný
Tam þuramdan, sol yanýmdan.

Bu kaçýncý mektubum sana gönderemediðim,
Bu kaçýncý dilekler dileyiþim.
Nasýlda muhtacým ben sana bir bilsen
Bir duyabilsen, ah bir sevebilsen beni
Çocuklar gibi annem, çocuklar gibi.

Þimdi bütün duvarlar üstüme üstüme çöküyor artýk
Yalnýzlýk eziyor yüreðimi,
Sensizlik tüketiyor dirhem dirhem yok ediyor annem.
Þu dönülmez yollara gittiðinden beri
Çiçeklerim soldu, yapraklarým kurudu,
Kuþlarým uçtu.
Kalmadý tutunacak bir dalým
Hiç bir umudum kalmadý.

Geceler amansýz, geceler kalleþ,
Geceler bana zindan.
Rüyalarýma bile koymuyorlar seni
Gelde sarýlayým doya doya,
Baþýmý koyup dizlerine aðlayayým kuþlarýma.
Aðlayayým gel.

Bir ateþmiydi düþen yüreðime,
Yaðmurlarmý yaðdý gözlerime,
Ýþte ondandýr ki hüznüm çok annem,
Bir okadar daha var anlatamadýðým.
Günahlarým büyük ...günahlarým pek çok.

Alýrmýsýn beni cennetine ?
Sararmýsýn soðuk bedenine sýmsýký ?
Ne olur bana birþeyler söyle
Beni sensiz, beni öksüz,
Beni yetim koyma böyle.

Selma Akkaya


Sosyal Medyada Paylaşın: