ÇOK ÖZLÜYORUM HALEN SENİ

Ben seni halen çok özlüyorum.
O kadar çok zaman geçti ki aradan,
Daha dün gibi sanki,
El ele sahil kenarýnda dolaþtýðýmýz günler.
Gözlerin yine gökyüzüne boyanmýþ,
Saçlarýn Ýstanbul boðazý gibi dalgalanýyordu.
Hafif bir gülümseme vardý,
Hiç düþmeyen yüzünde.
Martýlara simit atmak için çýrpýnýyordun,
Sonbaharýn ince ince,
Serpilen yaðmurunda.
Halen çocuk gibi davranýyordun,
Çocuk kalmak istiyordun her zaman.
Martýlara simit atarken,
Onlarla beraber söylüyordun,
Mutluluk þarkýsýný.
Martýlarýn kahkahasýna eþlik ediyordun,
Vapur sesleriyle beraber.
Hafif bir de rüzgar esiyordu,
Ýnce ince yaðan yaðmuru yüzümüze vurup kaçýyor gibiydi.
Sýmsýký tutmuþtun elimi,
Sanki hiç býrakmayacakmýþ gibi.
Ýçimi ýsýtýyordu mutluluðun,
Halen yankýlanýyor kulaðýmda,
Kalbinin sesi.
Ben seni halen çok özlüyorum.
Halen ilk buluþmamýzda ki heyecan vardý üzerimde.
Her buluþmamýz ilk buluþmamýz gibi geliyordu bana.
Seni her gördüðümde,
Ýlk gördüðüm gün gibi
Çarpýyordu kalbim.
Uzaktan el sallýyordun bana,
Buradayým dercesine.
Kýrmýzý gül ile gelirdim her seferinde yanýna.
Avuçlarýna teslim ederdim,
Kýrmýzý gülü çok severdin.
Þimdi þiir defterimin arasý kýrmýzý güllerle dolu.
Ama sana geldiði gibi canlý deðiller.
Kurumuþ renkleri koyulaþmýþ,
Dokunsan parçalanýp daðýlacak gibi.
Ýþte bende öyleyim þimdi yokluðunda.
Dokunsalar parçalanýp daðýlacak gibiyim.
Ben seni halen çok özlüyorum.
Geleceðe dair ne de güzel hayaller kurardýk seninle.
Bir kýzýmýz olursa adýný Irmak koyarýz diyorduk,
Bundan sonra beraber dolaþýr sahil kenarýnda,
Hep beraber martýlarla paylaþýrýz simitlerimizi...

Bir anda hayalleri bölüp,
Gözlerimin en derin noktasýna bakýp,
Seni çok seviyorum,
Beni hiç býrakma diyordun,
Her gün söz veriyordum sana seni býrakmayacaðým
Ömrümün sonuna kadar.
Bende seni çok seviyorum diyordum,
Saçlarýný okþayarak.
Söz verdim sana ömrüm.
Ömrümün sonuna kadar seveceðim seni,
Ama senin ömrün yetmedi ki,
Bu sevgiyi görmeye.
Seni býrakmamaya söz veren bendim,
Ama baþarýlý olamadým,
Oysa sen beni çok erken býraktýn.
Ben seni halen çok özlüyorum.
Yaðan yaðmurda toprakta yürümeyi severdin ya,
Toprak alýrken seni
Gözyaþlarýna eþlik ediyordu yaðmur,
Baþ ucunda aðlayan benimle birlikte.
Arkanda o kadar çok gözü yaþlý insan býraktýn ki oysa
Haber vermeden giderken.
Konuþamadým yüreðim yangýn yeriydi o gün.
Hani beraber yaþlanacaktýk,
Hep birbirimizin yanýnda olacaktýk.
Oysa sen kalamadýn yanýmda,
Çok erken gittin be ömrüm.
Toprak çok çabuk aldý seni benden,
Hayallerimizi, hayallerimizde ki kýzýmýz Irmak’ý.
Ben seni halen çok özlüyorum.
Bir demet gül getirdim bu sefer sana.
Ama avuçlarýna deðil,
Mermerle kaplanmýþ topraðýna býrakýyorum.
Biliyorum yine çok uzaklardan el sallýyorsun bana,
Ben buradayým diye.
Ama artýk çok uzaksýn,
Seni ömrümün sonuna kadar seveceðim,
Rahat uyu ömrüm…..
Sosyal Medyada Paylaşın: