Yýldýzlarýn hýþýrtýsýný duyduðum gün köleliðimin farkýna vardýðým saatlerdi duvarda bir eþya zaman dünyada ne kadar ciddi þey varsa çekiniyorum sanki yolunda giden herþeyi ben bozacaðým yeryüzü bir esir kampýnýn çiçekli bahçesi papatya insanlýðý kandýran bir Polyanna insanlarýn her biri Hitler birbirimizi tutsak ediyoruz
Koca bir geminin küreðini ben çekiyorum çekiliyorum sular gibi geride ölü balýklar býrakarak kurumuþ bir yosunun koynunda vedalar yerçekimidir yerin dibine kadar ayrýlýk
Yýldýzlarýn kaymadýðýný bildiðim gün köhneliðinin alnýna vurduðumdur dünyanýn evren bir kumbara biz de bozukluklarýz giden olmadý gelen olmayacak...
Ýlker ÖZDEMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
barbor Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.